Friday, May 23, 2008

Nuus

HELLO
WE WISH YOU ALL A BLESSED WEEKEND, AND MAY GOD
PROTECT AND BLESS YOU VERY MUCH
LOVE IN CHRIST
KHOO EN DEE

In case you are not aware! , Saint Theresa is known as the Saint of the Little Ways, meaning she believed in doing the little things in life well and with great love. She is represented by roses. May everyone who receives this message be blessed. Theresa's Prayer cannot be deleted. Prayer is one of the best free gifts we receive. Read the prayer below. Saint Theresa's ! Prayer May today there be peace within. May you trust God that you are exactly where you are meant to be.May you not forget the infinite possibilities that are born of faith. May you use those gifts that you have received, and pass on the love that has been given to you. May you be confident knowing you are a child of God. Let this presence settle into your bones, and allow your soul the freedom to sing, dance, praise and love. It is there for each and every one of us.

Thai Verjaarsdag





THAI VERJAARSDAG

Ds Visal verjaar 19 April saam met Ma Nonnie van SA. Ons word genooi om saam met hom en 6 ander Thai’s die dag deur te bring.
Ek begin bid want ons gaan op longtailboat die agterkant van die eiland verken. Hulle het gaste van Surithani en Bangkok. Ja seesiek en vir die hele dag kan nogal ‘n konsternasie wees.

Die vorige nag is ek lelik siek ons het sondag by die kerk hoenderpote gekry, ai ouens hulle skep groot borde vir my en Cobus ek draai vreeslik genadiglik vat iemand ons plek op die tafel ek wys dat dit heeltemal in orde is””Dankie JESUS”” gaan skep self noodles , nie my gunsteling nie, werklik taai noodles en vat ‘n bietjie sous om nou nie te heeltemal snaaks te lyk nie, daar is gelukkig pynappel ek skep ook dit in. Hulle wil help ek wys ons is reg.
Genadiglik is daar ook nie plek aan die tafel vir ons nie, want hier skep hulle sommer vir jou van alles en nog wat in jou bord ongevraag. Ek is regtig siek en naar, drink medisyne en voel maandagoggend ok. Maar ver van reg af.

Ons moet mekaar 930vm by kerk kry, ja dit is pakkaas, ons moet ons eie kos vat ek koop brood en kouevlies by 7 eleven. Visal bring pot rys en OR kom wys opgewonde vir my die seekat wat ons daarmee saam gaan eet, na die vorige nag maan ek Cobus ernstig jy sit nie jou mond aan daardie goed nie, dit is doodsake vir ons.
Ons reis per motorfiets na Chaluklum so 8km ver en die pakkasie, visstokke , ryspotte en groot kan water alles word saam gekarwei.
Ook borde en vrugte chipps – hierdie mense kan eet ons probeer uitvind wat hou hulle so maer dit kan seker net al die jippo wees, want eet , eet hulle goed.

See is kalm, baie mooi ander mooi as hierdie kant waar ons bly, piekniek spot ons gaan eet by waterval wat KING RAMA 5 by was baie groot vir hulle. Maar vir ons Suid Afrikaners is dit net stroomversnelling. Kyk maar die foto’s vir die hele verhaal.
Ons eet rys en bruinbrood en koue vlies.

Ons stop by Bottle Beach en Cobus en paar van hulle gaan swem ek le loom op die strand onder groot boom en suig ‘n bottle water.
Ons vertrek na ander strand en daar voer ons die visse en hulle begin hierdie klein vissies vang. KYK foto hulle maak vir Visal gaar vir sy verjaarsdag. Baie opgewonde ons sou nie eers dink om daardie vissies te eet nie, o .ja die visse wat gevang is indie ricecooker gebere tot by die huis.

Ons het vir Visal ‘n koek gekoop om te eet., Hulle hou mos nie regtig verjaarsdag nie en OP FOTO sny hy koek en ons eet baie lekker , maar ai, nie SA koek nie mis ‘n lekker sjokalade koek met karamel.
SA tuisnywerhede is spotgoedkoop hier kos ‘n klein sjokaladekoek R150.00. Dus koop julle koek gerus. Hopelik verjaar daar nie gou weer iemand nie.

Ons is klaar met kennisgewingbord en ons is volstoom aan die engelseklasse gee. Die een gesin is so dankbaar dit is regtig net ongelooflik om te sien hoe hulle blom oor die klasse.

Goed gaan en los maar vir ons boodskap op blog.

Prajoa ouy porn Khun
KHOO EN DEE

Sunday School





SUNDAYSCHOOL START WITH ONLY 7 KIDS AND WE ARE NOW 14 KIDS PLUS TWO LITTLE ONES. WE LEARN THE CHILDREN ENGLISH AND GOSPIL ON SUNDAYS AND THEY ARE PROGRESSING VERY WELL.

WE ARE PROUD ON EVERY CHILD AND TWO OF THEM COME AND PRAY WITH US IN THE EARLY MORNING PRAYERS 6AM. PLEASE PRAY WITH US FOR REVIVAL ON THE ISLAND.

WE HAVE 6 NEW BELIEVERS ONE IS A FAMILY OF 3 THESE PEOPLE NEED URGENT PRAYERS THE DEVIL IS WORKING HARD ON THEM.

OUR ENGLISHCLASSES ARE GOING WELL AND WE HAD A GROUP OF THAI YOUNG PEOPLE THIS WEEK AND THEY LEARN US AND WE LAUGH VERY MUCH FOR EACH OTHER. IT IS FUN LEARNING THAI THIS WAY, BUT PLEASE IT IS STILL VERY DIFFICULT DONT STOP PRAYING FOR US.
PLEASE LEAVE YOUR COMMENTS ON THE BLOG FOR US

LOVE FROM A WARM THAILAND
KHOO AND DEE

Monday, May 12, 2008

Fotos




Show what I Little Money can do

SHOW WHAT I LITTLE MONEY CAN DO,

A little girl stood near a small church from which she had been turnedaway because it was "too crowded." "I can't go to Sunday School," she sobbed to the pastor as he walked by.Seeing her shabby, unkempt appearance, the pastor guessed the reasonand, taking her by the hand, took her inside and found a place for herin the Sunday school class. The child was so happy that they found roomfor her, and she went to bed that night thinking of the children whohave no place to worship Jesus. Some two years later, this child lay dead in one of the poor tenementbuildings. Her parents called for the kindhearted pastor who hadbefriended their daughter to handle the final arrangements. As her poor little body was being moved, a worn and crumpled red pursewas found which seemed to have been rummaged from some trash dump. Inside was found 57 cents and a note, scribbled in childish handwriting,which read: "This is to help build the little church bigger so morechildren can go to Sunday School." For two years she had saved for this offering of love. When the pastor tearfully read that note, he knew instantly what hewould do. Carrying this note and the cracked, red pocketbook to thepulpit, he told the story of her unselfish love and devotion. He challenged his deacons to get busy and raise enough money for thelarger building. But the story does not end there... A newspaper learned of the story and published It. It was read by awealthy realtor who offered them a parcel of land worth many thousands. When told that the church could not pay so much, he offered to sell itto the little church for 57 cents. Church members made large donations. Checks came from far and wide. Within five years the little girl's gift had increased to $250,000.00--ahuge sum for that time (near the turn of the century). Her unselfishlove had paid large dividends. When you are in the city of Philadelphia , look up Temple Baptist Church, with a seating capacity of 3,300. And be sure to visitTempleUniversity, where thousands of students are educated. Have a look, too, at the Good Samaritan Hospital and at a Sunday Schoolbuilding which houses hundreds of beautiful children, built so that nochild in the area will ever need to be left outside during Sunday schooltime. In one of the rooms of this building may be seen the picture of thesweet face of the little girl whose 57 cents, so sacrificially saved,made such remarkable history. Alongside of it is a portrait of her kindpastor, Dr. Russell H. Conwell, author of the book, "Acres of Diamonds".This is a true story, which goes to show WHAT GOD CAN DO WITH 57 CENTS.

Hallo Vriende

Hello vriende

Ek stap vrydag middag 6nm van die ferry af en ""this is it"""" ek kon dit nie glo nie, dat ek huistoe kom maar na 'n eiland in 3 weke meer ferry ry as in my hele lewe. Hier stap ek na 'n motorfiets wat ek baie gou geleer het jy laai soos 'bakkie' anders kry jy nie jou goed van punt a na b vervoer nie, ons raak nou regtig goed 3 sakke ek bedoel sakke hulle is hier nie skaam vir sakke nie , 'n rugsak, handsak die klein ennetjie waarmee ek vlieg julle almal ken hom hy
vat 8kg. 'n bos blomme vir die kerk en ons ou tweetjies.

Dat die mense ons aangaap is nie snaaks nie en ons word uit gelag terwyl
ons ry, seker 'n gesig om te sien. Ons dra darem altyd ons helms.

Vanoggend se ek vir Cobus vandag wil ek kwekery toe, julle weeet ek het 'n swak vir kwekerye. voorheen mag ons nie eeers gestop het nie, maar ons is nou wel nie Greenside toe nie, maar na 'n groot kwekery toe redelik groot in hulle terme ek wil gaan skoenlapper blomme koop. Waar hierdie blomme geplant is is altyd skoenlappers. Wat 'n verassing hulle kos R1.50 elk. koop 10 bargain-- net die woord wat ons vrouens kan laat kop verloor ek oortuig Cobus alles is spotgoedkoopEk kry my moedersdagblomme , 3 orgidee en klein varing en een moerse bos
papierrus. 2 SAKKE KUNSMIS 1kg elk, 5 sakke kompos en bougenvilla Ek werk vroue logika -----en dink sommige goed gaan ons by
die kerk plant--- toe sien ek dit is heeltemal te min. Nodeloos om te se hulle moet maar aflewer hierdie keer maak die fiets dit nie. Tuis vra Cobus wat moet hy kerk toe vat ek se nee ek dink nie dis goeie plan nie , ek sal sommer self na hulle kyk.

Ons gaan toe maar saadjies by die kerk saai, ek het ook die sondagdiens
se blomme gaan doen, darem iets waat ek baie geniet. Cobus en ek het
ook die Ds se kantoor onderhande geneem julle wat al hier was, ek gaan moreoggend foto neem
julle sal die plek nie ken nie. Grappie hy ook nie, kan nie sy oe glo nieweet nie of hy bly of vies is nie, maar dit is gedoen en lyk beter. Ek dink hulle dink ons is crazy..... alles moet skoon wees. Relax hoor ons baie en ja dit is ons nog glad nie gewoond nie.

Ek het vrydagaand al 8nm geslaap , nou ja julle weeet dat dit nie my styl is nie ,maar ek het so jammer vir myself gevoel dat ek liewers maar gaan slaap het om net weg te kom van alles.

Vandag gaan dit beter ek dink die kwekery het die ding vir my
gedoen , geen coffee shop by kwekery nie ek sal met hulle moet praat ek mis die saam met julle dinge doen. Sommer by die kinders braai en ontspan, sodat hulle my nuwe goed kan leer.
Koffie drink by die pelle en om in die mall te gaan fliek. POEDING, SLAAI ai ek sal more my kerkkos soet eet. Chillies is wonderlike goed dit kamofleer baie dinge en ek
dink dit ontsmet wat moet voor dat jy dit inkry.

So ek begin nou al van chillies hou, ek is ook die trotste eienaar van 'n ricecooker - met geen instruksies nie hulle neem aan alle mense kan ricecooker werk. ons sal maar skoot in die donder
skiet en hoop vir die beste . Cobus begin ook amptelik stryk hy het sy grand stoomstrykyster
gekry. Geen instuksies nie, maaar ek dink hy weet hoe dit werk.

Ek kry dinsdag Visal en PANANG EN PIM vir ete. potjiekos hoender potjie en rys en slaai SA manier nie fyn gestampte slaai nie.dit is vir my te snaaks gooi alles in spesery maaler en stamp fyn moerse gemors nie vir my nie.

Roomys en vrugteslaai SA manier sal moet poeding wees.
ook vars brood ek gaan probeer hoender potjie maak HAHA HA geen soppoeier dikwit uie beskikbaar nie. Vat een of andersouspoeier weet self nie hoe proe sal maar
saam eet. MENS moet ma leer om thai kos te maak en eet.

More gaan ons bietjie longbeach toe, so teen maandag as meeste van julle hierdie email lees het ons kla gesnorkel. Vanaand vat Cobus my na 'n griekse aand, DANKIE
Andrea, Suzette en Antonie. sal laat weet hoe dit was.

Stofstsorn groete en sandduine liefde
KHOO EN DEE

Begin Mei, Thailand Sending

BEGIN MEI; THAILAND SENDING

Graag wil ek jul `n bietjie meer inlig oor wat in ons lewens aan die gang is noudat die eerste gebedsgroep terug is na SA. Dit was maar `n skok om eweskielik weer net ons twee te wees. Ons was so bederf met die ander 3 Suid Afrikaners hier by ons. Hul het ons so baie gehelp met die soek vir `n huis en die inrig daarvan nadat ons dit gekry het. Ons roetine is skoon versteur met hul wat weg is want ons het so lekker dinge saam gedoen soos bv sekere tye bybelstudie, gaan bid of sommer net lekker “Yatsi”gespeel as dit in die aand reen.

Dit terugkeer van Bangkok af was ook maar met die gewone drama. Hierdie keer het die trein darem nie weer soos die vorige twee keer gebreek nie. Dit was gelukkig so 2 ure laat. Gelukkig want anders sou ons van 4vm tot 6vm op die stasie by Chompon gesit en wag het vir die bus wat ons na die hawe moes neem. Ons arriveer toe 6vm op stasie en vertrek toe 10 minute later met bus na hawe om uit te vind die boot is `n uur laat. Die Thaise gesegde “Relax” word toe maar toegepas. Met die boot se vertrek 8 vm kom ons gou agter die see is nie normaal nie. Ons het met `n redelike groot Catamaran gevaar maar die see het hom so rondgegooi dat baie mense gou bleek in die gesig was, Deirdre ingesluit. Ek het besef hier kom drama want daar het nog meer as 3 ure op die see vir ons gewag. Ons het dit darem oorleef, buite op die dek in vars lug waar jy ver kon staar.

Met ons aankoms in Kho Phangan sou ons hoor van die ergste sikloon in die geskiedenis wat ons bure, nie ver van ons af nie, getref het. Daarom was die see so omgedop. Ek sien vanoggend op die internet dat daar reeds meer as 100 000 sterftes aangemeld is. Die “locals” se dat ons eiland baie veilig is siende dit so klein is en in die Thailand Golf gelee is wat dit beskerm. Ons is baie dankbaar daaroor.

Met die laaste paar dae se herstelwerk by die kerk asook met die aankope vir die huis het ons gou besef dat dit waaraan ons gewoond is nie maklik bekombaar is op die eiland nie. Jy moet maar vat wat beskikbaar is. Ek kon gister selfs nie die hoekies waarmee `n mens `n spiel teen die muur vassit kry nie. Moes maar ander plaatjies koop en buig om glas “vensters” vir `n nuwe kas se deurtjies in te sit. ( Hier buite klink dit soos oorlog, bomme wat val. Hul is besig om die Coconutpalms se oes af te haal.)
Selfs om net iets soos PVA verf te koop is drama. Dit vat my `n halwe dag van soek by winkels terwyl `n verkoopsman, wat niks van jou behoefte verstaan nie, die heel tyd saam met jou loop, weet nie of hy jou op pas of sy baas wil beindruk nie.

Ons het besluit om more maar Kho Samui, die groter eiland langsaan, toe te gaan vir nodige aankope. Ons moet onder andere `n “Rice-coocker”en stoomstrykyster kry. Cobus kan nie regkom met die yster nie , anders gaan hy nie stryk nie. Ons wil ook die christene daar gaan besoek en die Chinese bybels wat ons saamgebring het by die Yewon Church, hul het `n Chinese bediening, gaan afgee. Daar is darem winkels soos ons PnP en Makro. Dit is net baie drama want as jy anderkant kom moet jy `n motorfiets gaan soek om te huur vir vervoer.

Iets waarnaan ons nog gewoond moet raak is die elektriesiteit wat die hele tyd wissel. Dan loop die fan vinnig en dan stadig. Die ligte sit aan en af, soms sekondes uit mekaar vir `n uur lank, want daar is nie genoeg krag om dit aan die gang te hou nie. Ek weet nie hoe elektriese goed hier kan hou nie. Die Ds het vir ons `n gas primuskop en gasbottel gebring vir kos maak.

Ons het gou agtergekom dat mense nie vir jou kom kuier nie. Ons het al `n paar keer mense, die predikant hulle ingesluit genooi vir kuier en koffie. Hulle daag egter net nie op nie. Het hul toe sommer reguit gevra hoe dit werk. Hul se toe jy kom net by mense as jy iets vir hul vat of gaan haal, maar kuier dan nie. Wel ons probeer maar weer en het die Ds hulle vir ete genooi volgende Dinsdag. Dit maak dinge maar baie alleen want ons het nou geen verdere social met mense nie behalwe dit wat by die kerk gebeur en taal bly maar altyd die kwessie by “kuier”.

Ons het gister 3 bejaardes gaan besoek. Hulle is nog nie Christene nie maar daar word reeds `n geruime tyd met hul gewerk en vir hul gebid. Die een het God al aangeneem maar Hy is net nog `n god vir haar en sy erken Hom nie as die enigste God nie. Sy is al 88 jaar oud.Sy het ons genooi om weer te kom. Dit is egter onmoontlik om te kommunikeer sonder Visal en hy is nie altyd beskikbaar nie. Ons sal egter haar maar hanteer soos ons die Victory kerk hanteer deur gebare en gebed.

Ek moet nou afsluit want daar is `n paar dinge wat ons vandag by die kerk wil gaan doen. Die Ds is Surat Thani toe so ons kan lekker ongesteurd regpak en skoonmaak.
Groete tot `n volgende keer en “Prajooi oih phom” (Mag God u seen)

Khoo en Dee

Tuesday, May 6, 2008

Fotos












Hallo Vriende

Hello Vriende

Ja,tyd vlieg kan nie glo ons is al in ons 3de week hier op die eiland nie.
Ons vriende Elmarie Karin en Monique is reeds weer veilig in SA
ons het 2 ongelooflike verrykende weke met mekaar deurgebring.
Danksy Elmarie se wakker ogies het ons die beste huis gekry, ver
bo ons verwagting in.

Ons was baie bevoorreg om vir beide gemeentes op die eiland
nagmaalstelle te kon bring en ook vir Hope 'n kanselkleed wat
Steffie van die gemeente Pellisier vir ons gemaak het.
Verder het ons ook Bybels, bybelstudie materiaal vir volwassenes
en baie kinder materiaal soos boeke en dvd en cd's wat 'n ton
geweeg het saam gebring. Die pienk sakke was op die einde onhanteerbaar.
Ons was almal baie bly toe ons die sakke kon uitpak ongeveer
40kg se boeke alleen en BANGKOK het ons nog omtrent 10kg
bybels bygekry.

Ons kon elke oggend 6vm bid vir die eiland en sy mense en het
ook die geleentheid gehad om mense tuis te kon besoek en vir
hulle te kon bid. Ons baie opgewonde ons was vandag 'n hele
8 mense wat 6vm gebid het vir die plaaslike mense.

Ons het ook operasie skoonmaak oorleef. Vensters was in gietende
reen het niemand gestuit nie, ons het ook die toilette geskrop en die
vloere en kaste en sommer alles geskrop. Alles baie vol stof .
Visal was regtig verbaas oor die besige bye wat net nie opgehou het nie.
Ons het ook asblikke, houers, tafeldoeke en ander goed aangekoop
om dinge beter te maak. Die kerk spog ook met twee nuwe koppie en
borde kaste en selfs nuwe kantoorkabinet en 15 nuwe stoele.

Dit is of die gemeente nuwe lewe gekry het om aan te gaan en hulle
maak ook sommer nou selfskoon. Ongelukkig werk die mense
ongelooflike lang ure vanaf 630vm tot 10-11nm saans, daar is regtig
nie tyd vir allerhande dinge nie.

Ons huisie het 'n badkamer met westerse toilet en stort, kombuis met
wasbak baie meer as waarvoor ons ooit gehoop het. Die plek is ook
redelik nuut en vlooie het ons nog nie gesien nie, maar vir veiligheid
het ons 2 fumatabs on der die huis gebrand, alle huise staan op pilare oor
die hoeveelheid water op die eiland.
Ons is verder bederf met 'n tv aircon en kas. Werklik JESUS se
witbroodjies. MAAKons bly hier net baie makliker en vir ons moontlik
om redelik hoog op hul status van Thai te kan werk.

Ons verlang na pap en wors en skaapkerrie en lekker beesstert, maar
vir nou sal ons tevrede moet wees met straatkos wat bestaan uit
gebraaide hoender en stickyrice en soms friedrice. Raak al lekker
vir ons.

Vriende ek gaan nou groet baie dankie vir al u bydraes wees verseker
dat tot voordeel van Thaisending gebruik word. Dankie vir elke gebed
sms en oproep dit word werklik baie waardeer, sonder dit kan ons regtig
nie.

stofstorm groete en sandduine liefde
KHOO EN DEE

Meet a man like this

I sat, with two friends, in the picture window of a quaint restaurant
just off the corner of the town-square. The food and the company were both especially good that day.
As we talked, my attention was drawn outside, across the street. There, walking into town, was a man who appeared to be carrying all his worldly goods on his back. He was carrying, a well-worn sign that read, "I will work for food." My heart sank.
I brought him to the attention of my friends and noticed that others around us had stopped eating to focus on him. Heads moved in a mixture of sadness and disbelief.
We continued with our meal, but his image lingered in my mind. We finished our meal and went our separate ways. I had errands to do and quickly set out to accomplish them. I glanced toward the town square, looking somewhat halfheartedly for the strange visitor. I was fearful, knowing that seeing him again would call some response. I drove through town and saw nothing of him. I made some purchases at a store and got back in my car.
Deep within me, the Spirit of God kept speaking to me: "Don't go back to the office until you've at least driven once more around the square."
Then with some hesitancy, I headed back into town. As I turned the square's third corner, I saw him. He was standing on the steps of the store front church, going through his sack.
I stopped and looked; feeling both compelled to speak to him, yet wanting to drive on. The empty parking space on the corner seemed to be a sign from God: an invitation to park. I pulled in, got out and approached the town's newest visitor.
"Looking for the pastor?" I asked.
"Not really," he replied, "just resting."
"Have you eaten today?"
"Oh, I ate something early this morning."
"Would you like to have lunch with me?"
"Do you have some work I could do for you?"
"No work," I replied "I commute here to work from the city, but I would like to take you to lunch."
"Sure," he replied with a smile.
As he began to gather his things, I asked some surface questions. Where you headed?"
" St. Louis "
"Where you from?"
"Oh, all over; mostly Florida ."
"How long you been walking?"
"Fourteen years," came the reply.
I knew I had met someone unusual. We sat across from each other in the same restaurant I had left earlier. His face was weathered slightly beyond his 38 years. His eyes were dark yet clear, and he spoke with an eloquence and articulation that was startling. He removed his jacket to reveal a bright red T-shirt that said, "Jesus is The Never Ending Story."
Then Daniel's story began to unfold. He had seen rough times early in life. He'd made some wrong choices and reaped the consequences. Fourteen years earlier, while backpacking across the country, he had stopped on the beach in Daytona. He tried to hire on with some men who were putting up a large tent and some equipment. A concert, he thought.
He was hired, but the tent would not house a concert but revival services, and in those services he saw life more clearly. He gave his life over to God
"Nothing's been the same since," he said, "I felt the Lord telling me to keep walking, and so I did, some 14 years now."
"Ever think of stopping?" I asked.
"Oh, once in a while, when it seems to get the best of me But God has given me this calling. I give out Bibles . That's what's in my sack. I work to buy food and Bibles, and I give them out when His Spirit leads."
I sat amazed. My homeless friend was not homeless. He was on a mission and lived this way by choice. The question burned inside for a moment and then I asked: "What's it like?"
"What?"
"To walk into a town carrying all your things on your back and to show your sign?"
"Oh, it was humiliating at first. People would stare and make comments. Once someone tossed a piece of half-eaten bread and made a gesture that certainly didn't make me feel welcome. But then it became humbling to realize that God was using me to touch lives and change people's concepts of other folks like me."
My concept was changing, too. We finished our dessert and gathered his things. Just outside the door, he paused He turned to me and said, "Come Ye blessed of my Father and inherit the kingdom I've prepared for you. For when I was hungry you gave me food, when I was thirsty you gave me drink, a stranger and you took me in."
I felt as if we were on holy ground. "Could you use another Bible?" I asked.
He said he preferred a certain translation. It travelled well and was not too heavy. It was also his personal favourite. "I've read through it 14 times," he said.
"I'm not sure we've got one of those, but let's stop by our church and see" I was able to find my new friend a Bible that would do well, and he seemed very grateful.
"Where are you headed from here?" I asked.
"Well, I found this little map on the back of this amusement park coupon."
"Are you hoping to hire on there for awhile?"
"No, I just figure I should go there. I figure someone under that star right there needs a Bible, so that's where I'm going next."
He smiled, and the warmth of his spirit radiated the sincerity of his mission. I drove him back to the town-square where we'd met two hours earlier, and as we drove, it started raining. We parked and unloaded his things.
"Would you sign my autograph book?" he asked. "I like to keep messages from folks I meet."
I wrote in his little book that his commitment to his calling had touched my life. I encouraged him to stay strong. And I left him with a verse of scripture from Jeremiah, "I know the plans I have for you, declared the Lord, "plans to prosper you and not to harm you; Plans to give you a future and a hope."
"Thanks, man," he said. "I know we just met and we're really just strangers, but I love you."
"I know," I said, "I love you, too." "The Lord is good!"
"Yes, He is. How long has it been since someone hugged you?" I asked.
A long time," he replied
And so on the busy street corner in the drizzling rain, my new friend and I embraced, and I felt deep inside that I had been changed. He put his things on his back, smiled his winning smile and said, "See you in the New Jerusalem."
"I'll be there!" was my reply.
He began his journey again. He headed away with his sign dangling from his bedroll and pack of Bibles. He stopped, turned and said, "When you see something that makes you think of me, will you pray for me?"
"You bet," I shouted back, "God bless."
"God bless." And that was the last I saw of him.
Late that evening as I left my office, the wind blew strong. The cold front had settled hard upon the town. I bundled up and hurried to my car. As I sat back and reached for the emergency brake, I saw them... a pair of well-worn brown work gloves neatly laid over the length of the handle. I picked them up and thought of my friend and wondered if his hands would stay warm that night without them.
Then I remembered his words: "If you see something that makes you think of me, will you pray for me?"
Today his gloves lie on my desk in my office. They help me to see the world and its people in a new way, and they help me remember those two hours with my unique friend and to pray for his ministry. "See you in the New Jerusalem," he said. Yes, Daniel, I know I will...
"I shall pass this way but once. Therefore, any good that I can do or any kindness that I can show, let me do it now, for I shall not pass this way again."
"Father, I ask you to bless my friends, relatives and e-mail buddies reading this right now. Show them a new revelation of your love and power. Holy Spirit, I ask you to minister to their spirit at this very moment. Where there is pain, give them your peace and mercy. Where there is self-doubt, release a renewed confidence through your grace, In Jesus' precious Name Amen."
I sent this to more than four, but this story is so touching I felt each of you would enjoy it greatly.
GOD BLESS YOU MY FRIEND!!!